Na Golom otoku postojao je logor za političke zatvorenike koji je funkcionirao 6 godina, od 1949 do 1956. godine.
Cilj osnivanja logora bio je izolirati i “preodgojiti” one pojedince za koje se sumnjalo da bi u eventualnom sukobu Jugoslavije i SSSR-a mogli stati na stranu SSSR-a, pružati podršku SSSR-u te sudjelovati u mogućem rušenju jugoslavenske vlasti. Goli otok se smatrao logorom za “Ibeovce” ali se pretvorio u logor u kojeg se smještalo svakog koga se po potrebi označilo “Ibeovcem”.
Postojali su odvojeni logori za muškarce i za žene. O samom postojanju logora javnost u Jugoslaviji nije znala a zatočenicima logora je, jednom kada su bili pušteni na slobodu, bilo zabranjeno govoriti o postojanju logora.
Pratite nas
Povežite se s nama na društvenim mrežama